Kontrola mykotoksyn

Współwystępowanie wielu mykotoksyn w paszach ma poważny wpływ na wydajność i dobrostan zwierząt produkcyjnych. Dostępne na rynku preparaty zwalczające mykotoksyny są (częściowo) oparte na substancjach adsorbujących. Adsorbenty te są w stanie do pewnego stopnia wiązać w przewodzie pokarmowym określone mykotoksyny. Większość przebadanych/stosowanych adsorbentów to glinokrzemiany, głównie zeolity, uwodnione glinokrzemiany wapniowo-sodowe (HSCAS) oraz glinokrzemiany zawierające minerały ilaste. Glinokrzemiany w większości mogą łagodzić toksyczne działanie mykotoksyn polarnych (np. aflatoksyn i fumonizyn). Produkty pochodzenia drożdżowego są również znane ze swoich właściwości wiążących, ale w tym przypadku chodzi głównie o mykotoksyny niepolarne (np. zearalenon). Adsorpcja mykotoksyn jest dobrą strategią, ale całkowite związanie niektórych mykotoksyn nie jest możliwe do osiągnięcia. Propionian może być stosowany jako skuteczny środek zapobiegający wzrostowi gatunków grzybów z rodzaju Aspergillus oraz wytwarzaniu mykotoksyn.

Szczególnie trudne do związania są trichoteceny, znany jest ich szkodliwy wpływ na komórki jelit i wątroby. Wiadomo, że deoksyniwalenol (DON) zmniejsza wysokość kosmków jelitowych oraz obniża wartość oporu elektrycznego nabłonka jelit (TEER), co skutkuje zmniejszeniem trawienia i wchłaniania składników pokarmowych oraz zwiększeniem przepuszczalności bariery jelitowej. Firma Orffa stosuje skuteczną strategię ochrony jelit i wątroby wspomagając zwierzęta w przypadku skażenia trichotecenami.